Jednym z rozwiązań wpływających na sprzedaż wyrobów medycznych do świadczeniodawców jest kształtowanie cen maksymalnych po jakich mogą oni wyroby medyczne nabywać. Ceny maksymalne nie są jednak ustalone dla wszystkich wyrobów medycznych, a jedynie tych, które zostały wskazane na wykazie refundowanych leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych.
Podstawą do wpisania wyrobu medycznego na wyżej wskazany wykaz jest decyzja Ministra Zdrowia o objęciu refundacją i ustaleniu ceny zbytu netto albo decyzja Ministra Zdrowia o ustaleniu ceny zbytu netto. Odnosząc się do pierwszej decyzji – wydawana jest ona zawsze na wniosek zainteresowanego podmiotu i jej podstawowym efektem jest możliwość otrzymania danego wyrobu medycznego, jako produktu refundowanego w aptece na podstawie recepty. W aptecznym kanale dystrybucji cena i marża dla tych wyrobów będzie przyjmowała wartość sztywną. Jeżeli jednak te wyroby będą nabywane przez świadczeniodawców, wówczas ta cena i marża będą przyjmowały wartość maksymalną.
Odmiennie prezentuje się sytuacja przy decyzjach Ministra Zdrowia o ustaleniu ceny zbytu netto. Decyzja taka może być wydana zarówno na wniosek jak i z urzędu. Ustalenie ceny maksymalnej nie wpływa na sposób finansowania danego wyrobu medycznego (w dalszym ciągu jest on finansowany w ramach udzielanych świadczeń zdrowotnych), natomiast wskazuje maksymalną cenę, po jakiej świadczeniodawca może go nabyć.